de tandarts ...

Het is een doodgewone vrijdag in Westwoud …

Ik hoor de brievenbus kletteren en , ja hoor , daar ligt ie weer : De Schakel.
De Schakel is een eenvoudig geprint dorpsblad welke is voorzien van belangrijke info, zoals belangrijke telefoonnummers voor calamiteiten , aankondigingen van vergaderingen en het programma van de plaatselijke voetbalvereniging.

Ik loop naar de brievenbus en pak de Schakel.
Tijdens het vluchtig bladeren zie ik een ingezonden stuk van Bas van Dijk.
Bas van Dijk was , tot voor kort , tandarts in Hoogkarspel en in dit stuk kondigt hij een afscheidsreceptie aan.
Hij gaat met pensioen…
Zonder dat hij het weet heeft hij mij bijzonder goed geholpen met een , mag ik toch wel zeggen, behoorlijke jeugdsyndroom.

Kleine sprong in het verleden.

Anneke gaat de eerste keer met onze zoon naar de tandarts.
Nadat zoonlief met eerste melktandjes zijn eerste controle heeft gehad wordt moeders ook even gevraagd om plaats te nemen in de tandartsstoel.
Moeders die net als vele anderen geen liefhebster was van een tandartsbezoek, was nu ook de klos…
Ja , onze tandarts wist heel subtiel hoe hij zijn pappenheimers moest aanpakken…

Een paar jaar daarna … ik eet een pizza en ik hoor een klein “krakje” …. KUT !!!
Een tand breekt af en ja, nu is er echt geen weg meer terug….
Deze pappenheimer moet nu ook.

Ik ga weer nu een wat grotere sprong in het verleden nemen…

Nico is een heel klein Nicootje en mag , of eigenlijk moet , met zijn moeder naar de eerste controle.
Gezellig naar tandarts Peters in Wormerveer…
Deze man was in mijn beleving , laat ik het vriendelijk zeggen , geen aardige man en nadat hij mij liet schrikken met een waterspuit moest ik huilen en vervolgens stuurde hij mij weg.
Daarna is een tandartsbezoek nooit meer een prettig bezoek geweest.

Kan het erger ?? JA , het kan erger…

Nico is nog steeds een heel klein Nicootje en gaat gewoon naar de lagere school en op sommige momenten van het jaar staat ie daar : DE BUS VAN DE SCHOOLTANDARTS !!
Vreselijk …gewoon niet leuk … Je loopt naar school en als je de hoek om bent , zie je een bus voor de school staan.
Gewoon een omgebouwde , witte SRV-wagen !!
Zo’n vreselijke schuifdeur en als je binnenkomt mag je rechts op de bank plaatsnemen en aan de andere kant zie je dan DE STOEL klaar staan …
Tja en dan weet je dat controles op alfabetische volgordes worden afgehandeld en met een B in de achternaam was je dus altijd als eerste de klos !
Zo gemeen… Vijf kinderen worden gelijk afgeroepen en dan ga je wachten.
Nummer 1 hoor je al gillen van de pijn en angst en dan moet jij nog komen.
Als ik toen ouder was geweest had ik toen weemoedig gedacht aan het liedje van Frans Halsema en Jenny Arean… “Vluchten kan niet meer”.
En ik kon ook niet meer vluchten en deze tandarts zou ongetwijfeld een lieve man zijn geweest en hij zou ook een fantastische vader zijn geweest maar op dat moment was hij voor mij de vreselijkste man op aarde !!
Het jaar daarop heb ik voor het eerst recalcitrant gedrag getoond.

Ik kwam weer aan op school , zag weer een gecamoufleerde SRV-wagen staan en ik heb gespijbeld !!
Wat ik allemaal gedaan heb weet ik ten dele…
Ik ben naar een tenniscomplex geweest en heb , en passant, het puntensysteem geleerd…
Gelopen door Krommenie en Krommeniedijk .
En dan maar hopen dat je geen bekenden tegenkomt.
Na twee dagen viel ik toch door de mand en mijn moeder , mijn veuls te lieve moeder, zei dat ik niet meer naar de schooltandarts hoefde.

Zo !! We gaan weer een jump in de toekomst maken !!

Ik ben inmiddels een veertiger en heb altijd keurig mijn tanden gepoetst en wist keurig ook mijn tandkleur te verbloemen.
Gelukkig nooit extreme last en gelukkig nooit extreme pijn gehad…
Maar als er dan iets afbreekt wat duidelijk te zien is krijg je wel een knauw…

Ik ga dus voor het eerst naar Bas van Dijk…

Wat een verademing , wat een betrokkenheid.
De assistente begon met de schoonmaak en gaf ter ondersteuning een licht “roesje”..
Tijdens deze behandeling voel je dus niets en kan je dus aan de behandeling(en) wennen.
Daarna kwam Big Bas binnen en na zijn controle hebben we een stappenplan bedacht EN uitgevoerd.

En wat ben ik daar blij en trots op…
Vlak nadat alles weer in ordentelijke staat was mocht ik met Anneke op de foto en op deze foto heb ik voor het eerst vrijuit gelachen !!
Het viel zelfs toenmalige collega’s op dat ik weer volop kon lachen.

Nu is het echt omgekeerde wereld in huize Beentjes.
We gaan allemaal keurig naar controles alleen ik ben degene die daar nu nooit wakker van ligt.
Sterker nog , tijdens controles zit ik heerlijk te wachten n de wachtruimte.
Daar hangt een TV …
Daar worden foto’s getoond zeer waarschijnlijk gemaakt door Bas zelf…
Daar zitten mooie foto’s tussen , maar ook ……

Bas , beste meneer van Dijk , dank u wel !!
Dank u wel voor alles !