Gilbert O'Sullivan

Zomaar een avond in Carré in Amsterdam

Deze hebben we de afgelopen periode veel gehoord : “jullie ? Naar een concert van Gilbert O’Sullivan ? Is die niet allang dood ? …
Of : Gilbert O’Sullivan , treedt die nog steeds op ? Leeft hij dan nog ?
Gisteren zaten Anneke en ik in Koninklijk Theater Carré ( stijf vol … ) en we hebben genoten !

Gilbert O’Sullivan is een artiest die altijd in de belangstelling zat van mijn vader.
Het kwam dan met name rond de jaren zeventig waarin hij optrad in een crisis pak en dito pet.
Het herinnerde hem aan zijn vader … mijn opa.
Ik kan mijn opa niet anders herinneren dan met zo’n pet zittend op zijn stoel in het kleine huisje op Munnikenweide in Beverwijk.
Zelfs in zijn gezicht leek hij een beetje op Gilbert , mager gezicht , uitstekende jukbeenderen en kin.
Als mijn vader “Nothing Rhymed” hoorde ging hij altijd even rustig luisteren en dan mijmeren…
“Kijk Nico , hij lijkt sprekend op mijn vader”! … en toen kwamen de verhalen.
Wat heb ik altijd met veel belangstelling daar naar geluisterd.
Verhalen van de Patersweg , de Wijkerpolder , zwemmen met een touw om zijn middel in het Noordzeekanaal , bezoekjes aan de bioscoop ( entree : één dubbeltje …) , tot aan zijn eerste voetbalschoenen toe bij SV Beverwijk.
Meestal kwam mijn moeder dan ook los…
Over de kennismaking in de Pimpelaer in Castricum , mijn vader fietsend naar Limmen en daar zijn pet naar binnen gooide om te kijken of hij welkom was.
Mijn vader was geen katholiek en moeders wel , dus dat was wel een dingetje in die tijd.
Meestal kwam Nederlands-Indië ook nog te sprake…
Mijn moeder heeft drie jaar op hem gewacht en gelukkig niet tevergeefs !!

Gilbert O’Sullivan is, zonder dat hij het weet, een belangrijk onderdeel van mijn jeugd geweest.
Het was dan ook vanzelfsprekend dat “Nothing Rhymed” is gedraaid op zijn uitvaart.
Toen afgelopen najaar de berichten kwamen dat hij in Nederland zou optreden was het voor ons meteen duidelijk.
Deze kans moeten we aangrijpen !!
Gisteren was het dan zo ver…. En de dag klopte !!
Eerst met Anneke ongelooflijk lekker gegeten , daarna lekker even gewandeld langs de Amstel.
Toen we op ons mooie plek ( loge 9 , stoel 3 en 4) zaten zagen we de setting van het optreden.
1 piano en 1 gitaar… oei , dat was wel even verrassend … geen complete band !!

Na het concert kunnen we maar één ding concluderen : Wat heeft die man mooie nummers gemaakt.
Als je het lef hebt om zo op te treden in een vol Carré.
Met een band kan je je nog indekken , maar dat had hij niet nodig. Al zijn nummers dekten de lading.
72 jaar is hij nu , maar hij zong als een 27-jarige…

En ja … met “Nothing Rhymed” hielden wij het niet droog …