Hoe een avondje Rodger Hodgson heel anders had kunnen lopen ...
Pech hebben met de auto is nooit leuk maar bij ons was dit heel echt , serieus waar , niet gelogen , en op een verkeerd moment … echt niet leuk !!
Vorig jaar… Ik zit weer eens achter de computer en zie opeens dat Roger Hodgson ( oud zanger van Supertramp … je weet wel : die met het hoge stemmetje! ) naar Nederland komt voor een aantal concerten.
Ik had al wat recensies gelezen van voorgaande concerten en die waren veelbelovend.
Veel belovend was ook de prijs voor een kaartje…. Oepsiedeesie , dat was best wel duur !
Maar uiteindelijk overwint toch de liefde voor muziek.
Was wel even slikken . maar ook als “oudere jongere” moet je soms meegaan met de tijd.
We waren gelukkig wel op tijd met bestellen , nu konden we een half jaar lang lekker voorgenieten met Youtube en dergelijke en ja dat hebben we ook echt gedaan.
Hij heeft na Supertramp lekker zijn eigen ding gedaan en speelt nu met topmuzikanten die hij zelf heeft uitgekozen. Wat een plezier , zo fijn om te horen.
Geen gezeur of ruzie met met de mede-schrijver(s) van Supertramp maar gewoon , vrijuit en met plezier je eigen geschreven nummers spelen.
Concert was op een vrijdag en de vrije dagen waren geregeld.
Ook meteen maar de zaterdag vrij genomen … uitslapen is altijd een dingetje in Huize Beentjes !!
En na lang wachten is DE dag dan eindelijk gearriveerd.
Er was wel een minpuntje , vrouwlief was in de voorgaande week geblesseerd geraakt aan haar knie maar aangezien we een parkeerplek hadden , vlak bij het theater , konden we dat probleempje ook tackelen.
Vol goede moed en volle zin gingen wij richting Amsterdam.
We hadden al besloten om extra vroeg weg te gaan , wellicht konden we nog ergens een vorkje prikken. Het inwendige moet ook natuurlijk verzorgd worden.
Tot aan de IJ-tunnel ging alles voorspoedig.
Halverwege de IJ-tunnel begon er een lampje te knipperen … Oeps , lampje was oranje gekleurd … niet goed dus !!
We verloren snelheid en toen we richting de uitgang van de tunnel reden was onze snelheid terug gezakt naar een ongeveer 30 km per uur.
Ik kan je vertellen dat de automobilisten in de directe omgeving mijn snelheid niet konden appreciëren …
Waar ik keek , ik zag een hoop middelvingers , een hoop gezwaai en iedereen had geen moeite om hun claxon te vinden !!
Wat een getoeter…
Gelukkig konden we op eigen kracht nog net de IJ-tunnel uitrijden en konden meteen rechtsaf om de auto te parkeren bij het Ibis-hotel…
Nergens is er in Amsterdam parkeerplek , hadden we toch net geluk ( het woordje “geluk” is lichtelijk ironisch bedoeld… geloof ik ! )
Pffff… dat hadden we gered !!
Dan maar het boekje erbij pakken… oranje lampje , iets met roet ? iets met uitlaat ?
Linksom of rechtsom , de klote auto deed het niet meer… Maar gelukkig heb ik Opel Assistent !!
Bellen dus … “Bedankt voor het bellen …uw hulp verwachten wij met één uur !! “
Auw… dat deed zeer.
Langzaam aan begonnen mijn gedachten een slechte scenario te krijgen.
Boos ? nee , dat was ik niet… Teleurgesteld ? Ja , dat was ik wel… Waarom nou wij ? Juist op dit moment…
Normaal gesproken heeft Anneke het dan gedaan en geef ik Anneke ( mijn lieve schat ) overal de schuld van…
Toen niet.
Ik was rustig ( euh ? ) maar realiseerde wel dat ik iets heel bijzonders zou gaan missen.
Een avond met een icoon van de hedendaagse muziek , in mijn geliefde Carré , waar we al zo lang op zaten te wachten en dat we dan dit door pech moeten missen was wel zeer pijnlijk…
TOP !! ik zie een auto van de wegenwacht !! En we staan nog maar een kwartier te wachten !
Ik zwaaien , maar waarschijnlijk zwaaide hij of zij terug maar hij of zij reed gewoon door…
Wij zijn waarschijnlijk niet de enige met pech…
Een kwartier werd een half uur en een half uur werd een uur… en een uur werd een…
YESSS !! Er stopte een gele motor bij ons.
Deze gele motor had een logo van de ANWB-wegenwacht…
Een motor ! Geen auto ??
De bestuurder ( Peter dus ) kwam na ons toe .
Peter was allervriendelijkst.
We hadden toch al een “slechte scenario gevoel” dus een beetje vriendelijkheid was zeer welkom.
Na het voorstellen begon hij aan zijn klus…
Hij liep van zijn motor naar de auto en weer terug.
Deze motor had alles aan boord , overal werden verborgen kasjes opengehaald met verborgen gereedschapjes , best grappig om te zien.
Uiteindelijk werd , zoals altijd tegenwoordig iedere moderne auto , de boordcomputer gereset en was het probleem meteen opgelost.
Achteraf bleek dat er iets mis was met een roetfilter.
Peter stapte op zijn motor , begon driftig te typen ( tussen zijn stuur zat een toetsenbord…) en nadat hij klaar was begon ergens bij zijn uitlaat een printer te ratelen.
“Je auto zal het nu wel voorlopig doen maar ik adviseer je wel om begin volgende week bij de je garage langs te gaan… Kijk , geef deze maar aan de monteur” !!
Hij gaf een thermisch geprinte document..leek wel een oude faxdocument. Gebruikte hij soms de warmte van zijn uitlaat ??
Begon het toch wel grappig te vinden en bij deze motor stond ik inmiddels al nergens van te kijken.
Wij starten de auto weer , zo waar : hij doet het !!
De tijd begon te dringen en toen we de auto hadden geparkeerd in de parkeergarage was voor ons de situatie al duidelijk … nu eerst het concert zien ( de kaartjes waren al duur genoeg… ) , thuiskomen doen we altijd wel !
Oja… we hadden nog niet gegeten enne … Anneke liep zo mank als wat !
Kennen jullie het nummer : “doe een stapje naar voren en een stapje terug” ??
Zo liep ik dus…
Ik wilde doorlopen maar Anneke kon het echt niet … En de klok tikte door.
Tik tak , tik tak , tik tak …
Ergo : We hebben in de loop naar Carré ergens een broodje kroket gekocht ( was trouwens wel een lekker ( luxe ) broodje ) en deze heerlijk maar zeer armoedig nog even opgepeuzeld…
Net op tijd in Carré en … sterker nog … we waren bijna als eerste binnen !
Natuurlijk … Beentjes eigen … ;-)
Zoals altijd is een avondje Carré echt … EEN AVONDJE CARRÉ !!!!!!
Ontvangst is mooi , garderobe goed geregeld , Heerlijke koffie ( ja , daar hadden we nog net tijd voor… ) , voor het concert kan je een heerlijk bakje nootjes kopen, a € 4,50 … NOT !! ( okee , minpuntje… Als er twintig nootjes in dat bakkie zaten was het veel ! ).
We zaten net een minuut of tien op onze plek en Eric de Zwart kwam op met de vooraf geoefende en zeer waarschijnlijk verplichte ,welbespraakte superlatieven.
Vervolgens kwam een ongelooflijk ontspannen Rodger Hogson , met koffie ( ik hoop voor hem dezelfde die wij hadden …) het toneel op.
De eerste noten van “Take the long way home” knalden Carré binnen en vanaf dat moment was het één groot feest.
En bleef het één groot feest !!
Een aantal weken later…
Lijkt een heel ander verhaal , maar de clou komt straks !
Wij hebben gezamenlijk met lieve buurtjes een regionale krant ( JA , we zijn Hollanders…).
De krant word bezorgd bij de buurtjes en daarna wordt deze door de dochters vol overgave bij ons bezorgd.
Kees , de jongste telg is nog te klein, maar hij moet straks echt zijn best doen om straks zijn zusjes te overtreffen.
Nu hebben we soms , of een sticker op de krant, of een bloem.. geplukt uit onze eigen tuin… , lijm of gewoon aangevuld met een tekening.
Het is altijd een verassing hoe de krant eruit ziet … en ja , we vinden het prachtig !!
Misschien doet Kees straks het wel op “the American Way” … gewoon op zijn driewieler en dan de krant gewoon in de voortuin smijten… ;-)
Tot dat we een keer de krant ontvingen met een artikel over de ANWB.
Natuurlijk staat daar een foto bij van ??? PETER !!!!!
Vriend , je gezicht staat nu op mijn site ! Ik hoop dat je nog een hoop mensen blij mag maken !
Maar je weet niet half hoe belangrijk je bent geweest , maar ons heb je blij gemaakt !!
Ik heb achteraf nog Peter bedankt , weet niet of de boodschap is overgekomen , maar wellicht komt dit nog bij hem binnen…
Reactie plaatsen
Reacties