Herinneringen ...

En dan is het zomaar weer 8 april…

Iedereen staat op deze dag gewoon weer op en gaat dus ook weer gewoon naar bed.
Toch is het voor mij een bijzondere dag.
8 april is namelijk de verjaardag van mijn moeder.
Alweer de tweede keer dat zij er niet meer bij is.
Stiekem ga ik dan ook nadenken aan de mooie herinneringen die ik heb en die ik dan ook weer stiekem naar boven ga halen.

Familiefoto 1993 : moeder wordt 65 en het idee wordt geopperd om een familiefoto te maken.
Mooi idee , moeder in het midden met haar man erbij , kinderen en kleinkinderen er omheen.
Achterkleinkinderen waren er nog niet.
Afspraak werd gemaakt bij Foto Kat in Zaandam.
Dingetje was wel dat ik net verkering had en de vraag kwam of zij ( lees Anneke ) nu wel of niet op de foto moest.
Moeders vroeg heel simpel : “ Nico , is het een blijvertje ?? “
Mijn antwoord was : “ ik denk van wel “.
Conclusie van moeder : “ DAN MAG ZE GEWOON OP DE FOTO !! "
Gevolg was dus dat Anneke in één keer werd geconfronteerd met haar gehele schoonfamilie , maar gelukkig werd ze door iedereen goed begeleid en op haar gemak gesteld.
En ?? Ze is niet meer bij mij weg gegaan !!  :-)

Een jaar of acht later…
Inmiddels is mijn gezin uitgebreid met een prachtige zoon.
Maar met of zonder zoon willen wij ook wel eens samen met z'n tweetjes een leuk uitje doen.
Dan is het altijd super dat je kan terug vallen op opa en oma die het dan geweldig vinden om als oppas te fungeren.
Moeder vroeg nog wel : “ neem je wel de kinderwagen mee?? ” …
Glimlach kwam op mijn gezicht… Ik was al trots als papa , maar oma was supertrots op haar kleinzoon.
Prachtig vond ze het om haar kleinkind op de camping aan iedereen te laten zien.
Wij op weg naar Schoorl , zoonlief had al wel zijn middagslaapje gemist.
Toen we arriveerden werd de kinderwagen uit de auto gehaald en werd zoonlief even in bed gelegd.
Hij moest toch een paar uurtjes inhalen…
Echter toen Anneke en ik weer huiswaarts gingen na een bezoekje Ahoy lag onze lieverd nog steeds te knorren , zat oma beteuterd op de bank en stond de kinderwagen nog steeds onaangeroerd te wachten …
Later heeft oma toch nog de schade ingehaald …

Zo kan ik nog wel uren doorgaan.

Ik zie nog heel vaak foto’s of dia’s van mijn moeder.
Zittend op een stoofje in haar lichtblauwe ochtendjas. Rob en Tom ,inmiddels ook al weer veertigers… sorry jongens ;-)  als kleuters op de trap.
Oma had inmiddels de bammetjes met vruchtenhagel in kleine stukjes gesneden en gaf met heel veel liefde haar kleinkinderen een ontbijt.
Vele foto’s gezien van de achtertuin op het Albertiplein in Krommenie.
Moeder zittend onder tafel met Monique en Sandra ( kamperen was een ruim begrip … ) , of met Suus en Simon rennend achter een fiets of driewieler op het plein naast het huis…
Gert-Jan , Marlinda … niet weg te slaan bij de schuur van opa , oma haalde ze weer terug met haar kippensoep !

Alle kleinkinderen hadden onvoorwaardelijk vrij spel.

Alleen op één kamer mochten ze nooit voor twaalf uur komen … mijn slaapkamer !!
Ik was als jongste van het gezin nog steeds inwonend en als er weer logeetjes waren ( en dat gebeurde nogal regelmatig …) , zei oma steevast …” kinders , jullie mogen alles doen maar voor twaalf uur laten jullie oom Nico met rust !! ”
Net als iedere dag werd het ook op dit soort dagen ooit wel eens twaalf uur…
ik zal deze “wakkermaaketjes” nooit vergeten.
Moeder stond dan beneden aan de trap te lachen … maar dan wel met een heerlijk kopje koffie … dat dan weer wel …

Haar kinderen en kleinkinderen waren samen met haar man het belangrijkste in haar leven.
Nooit heb ik getwijfeld aan haar liefde , nooit heb ik getwijfeld aan haar adoratie.
Mijn zoon heeft mazzel… haar visie en gedachtegang zijn mijn leidraad !!

Kom niet aan haar kinderen !! Moeder stond voorop in de strijd.
Kom niet aan haar kleinkinderen !! Dan had je een probleem …
Kom niet aan haar achterkleinkinderen …

Mijn lieve moeder , schoonmoeder van Anneke , oma voor zoonlief… Wat een geweldige vrouw !!
8 april zou zij 91 zijn geworden …
Ik zal haar nooit vergeten !!

Nooit ……