Alpe d"Huzes deel twee

Alpe D’Huzes deel twee …

AD6… Wat een belevenis , als je dit ooit eens een keer heb gedaan , blijf je besmet…
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo’n gebeurtenis heb mee gemaakt wat zo’n impact heeft gehad op mijn leven.
Als herinnering heb ik dan ook de route laten tatoeëren onder mijn linkerschouder ( voor de kijker rechts ).
Ik ga dit nooit meer vergeten en ik wil dit ook nooit meer vergeten…
Ik doe dit jaar niet mee maar iedere seconde die nu komt ga ik daar meer spijt van krijgen.
Mijn collega Sylvia  (  “KIEKEBOE , facebookloze Marga” …. )  gaat als supporter wel heen om haar vriendin Iris te steunen.
Iris gaat namelijk wel !
Zij gaat samen met haar vader en zus weer de strijd aan.
De strijd die haar moeder heeft verloren.
In 2018 was haar moeder nog toeschouwer …

Om Sylvia voor te bereiden geef ik haar mijn ervaringen mee.
Als ik deze vertel krijg ik spontaan kippenvel en moet me zelfs bedwingen om geen tranen te krijgen…

Weemoedig gaan mijn gedachten terug naar 6 juni 2018.
We zijn inmiddels gearriveerd in Frankrijk.
Silvan , David , Iris en ik verblijven in “Au Bon Accueil” , een authentiek en geweldig fietshotel.
Dit hotel ademt fietscultuur…
Ze hebben zelfs een minimuseum met honderden wielershirt ( ons shirt hangt daar trouwens nu ook tussen ).
William en Ruud hebben dit evenement gecombineerd met hun vakantie en verblijven met hun families op een andere locatie..

Vandaag gaan we onze stuurbordjes ophalen … boven op Alpe D’Huez !
Maar allereerst gaan we naar de start van de Alpe d’HuZus.
Dit is een wandeltocht van mensen en vrijwilligers die de top één keer willen halen.
Deze wordt altijd een dag voor de wielerrit gehouden en wat was de start indrukwekkend.
Wat een mensen , wat een warmte .
Dat beloofd al wat voor de dag van morgen.

We hebben met Ruud afgesproken om ons op te halen bij "het bezoekerscentrum" , helaas was William verhinderd , maar ja er moest ook wel getraind worden … ook daar !.

Toen we met de auto langs de camping reden en de eerste bocht naar links namen werd ik al stil…
Alle voorbereidingen , alle trainingen , de vele kilometers en ja ook de vele ontberingen leken voor niets te zijn geweest.
TERING , wat is dit steil …. Gelukkig is het maar 15KM !! slik.
Een ding wist ik wel , ik ga hoe dan ook de top halen.
Ik had best wel veel sponsoren en die mag je niet teleurstellen…
En het belangrijkste : voor wie je het doet …
De mensen die aan het strijden zijn , de mensen die terminaal zijn , de mensen die bezig zijn met een overlevingsstrijd tegen die vreselijke ziekte...

Ik heb inmiddels voor mezelf een schema opgebouwd …
In de oneven bochten blijven knallen en in de even bochten rusten…
Als ik het tot een oneven bocht niet redt , ga ik gewoon lopen .. in de even bochten heb je wel wat ruimte om jezelf weer “ aan_te_slingeren ! ”.

7 juni 2018.
De wekker gaat om 03:00 uur….
In het hotel is het personeel al druk bezig.
Er worden pannenkoeken gebakken , eieren gekookt.
Bijzonder is dan ook om te zien hoe het personeel met je meeleeft.
Spijtig genoeg is het slecht weer, de hele week was het mooi …
In de voorbereidingen heb ik ( vooral met Iris ) mooie wandelingen gemaakt en de mooiste gesprekken gehad en dan baal je er zo van dat , op het moment suprême , de weergoden niet mee werken.

05:00 uur . We staan aan de start…
KIPPENVEL , WAT EEN MENSEN , Voor mijn gevoel staan er duizenden je toe te juichen.
Ik eet alvast een banaan en deel druivensuiker aan mijn teammaten en busmaten (die zaten in hetzelfde hotel).
Iedere energiebron is welkom.
Als we eindelijk onderweg zijn voel en zie je direct de emoties van de toeschouwers...
Noem het een voorbode ...

Langzaan verlaten wij het dorp.
Als je deze uit bent pak je een driekwart rotonde en dan ga je in een lange weg richting de alp.
Wat een feest en wat een mooi gezicht , in het donker , al de lampjes die je al ziet van degene die al op de berg zitten.
En ja , ik ben daar een onderdeel van !!
De eerste steile meters zijn in de verte al te zien.
Ik draai naar links en toen … auw…
Vriend Kristof zei nog dat ik niet te laag met de versnellingen moet gaan zitten  maar voor de eerste bocht kon ik al niet meer lager.
Ik nog achteruit kijken , ik had namelijk het gevoel dat er minimaal drie mensen aan mijn fiets zaten te trekken …
Dat was niet het geval maar ik genoot !!
En je weet niet wat je onderweg ziet en meemaakt.
Spandoeken . herdenkingsplaten , waxine-lichtjes … bocht zeven is memorabel !
Ondertussen ben ik al zo onder de indruk dat ik , kost wat het kost , de top zal halen.
Iedereen juicht je toe en scandeert je naam : “ Kom op Nico !! ” , “ Jullie zijn allemaal kanjers !! ” , “ Nico , goed bezig !! ”.
Bij veel bochten krijg je fruit , stukjes ontbijtkoek , snoep . Er is muziek , er staan mensen te praten , maar ook te lachen en te huilen…
Er worden nog meer waxinelichtjes aangestoken,

Iedereen beleeft de dag op zijn eigen manier…

En dan ben je boven…….
Zo bizar , zo bijzonder !
Ik hoor over de speakers :" Ja , ook Nico is binnen !!!! "
Na de finish , kreeg je ( weer…) ontbijtkoek en een stroopwafel en nadat ik was bijgekomen en mijn tranen waren opgedroogd pakte ik mijn telefoon.
ik bellen met het thuisfront … met 3G.
Mijn lieve vrouw , ik moest weer huilen toen ik haar sprak.
Wat was ik trots.
Ik heb als kleine jongen vele tourritten gezien en de alp word toch een beetje als de Nederlandse berg gezien.
Peter Winnen , Gert-Jan Theunisse , Steven Rooks , Joop Zoetemelk en Hennie Kuiper kwamen allemaal als overwinnaar over de streep.
Peertje van Pollentier , valpartij van Nibali en vroeger van Guerini ( weet je nog oudje... ).
Gewoon een berg van mytische proporties !
Altijd eentje die ik ooit zou willen fietsen.
En nu stond ik zo maar boven op de top !!
Maar ook met een dubbel gevoel , trots dat ik dit heb gedaan maar supertrots voor de achterliggende gedachte.
Denkend aan Paul Kraaijvanger ( 39 jaar , overleden in 2010 ) , Wim Zuidema  ( overleden in 2015 ,  dochter Kim was een sponsor ) .

Toen ik beneden was , heb ik mezelf opgewarmd en ben weer naar het hotel gefietst.
Slapie Silvan ( KANJER ) zou deze echt zes keer (!!)  doen dus ik had alle ruimte om even lekker te relaxen en te douchen.
Mijn telefoon ging , een whatsapp-bericht.
Teammaat David vroeg waar ik was en ik berichtte terug dat ik in het hotel zat.
David zou deze tocht drie keer doen en ik had eigenlijk verwacht dat hij nog in de buurt van de alp zou zijn.
Verbazing alom toen hij mij een foto stuurde van hem dat hij inmiddels lekker aan een biertje zat op het achterterras van het hotel !!
Een ieder die mij kent weet dat ik niet vies ben van een biertje , maar toen ik beneden kwam en een overheerlijke Karmeliet bestelde , was het duidelijk dat dit het heerlijkste biertje was wat ik in jaren had gedronken !!
Ineens begreep ik overduidelijk mattie Kristof zijn opmerking : ontspanning na de inspanning …
Langzamerhand stroomde iedereen van ons team weer binnen.
Iedereen had zijn doelstelling gehaald en vlak voordat de duisternis inviel kwam ook Silvan binnen.
Zes keer … en ook hij had het gehaald.
Mooiste was dat hij mij ook heeft gefeliciteerd , ik had immers ook één keer de top gehaald…
Dit jaar ben ik er niet bij , maar ik ga wel DE dag intens beleven in mijn gedachten.
Beleven doe ik het ook iedere dag.
Iedere dag als ik klaar ben met douchen en in de spiegel kijk en mijn haar fatsoeneer zie ik het op mijn eigen lichaam.
Rechts , voor de kijker links …