Broederliefde

Trots op die twee !!

Het was weer een mooie zondag. Lekker op stap met mijn twee helden…
Ik heb er namelijk twee !!
Je weet wel … broers.
Vroeger , heel vroeger kon ik ze af en toe wel vervloeken.
Maar naar mate ik ouder wordt groeien we toch steeds meer naar elkaar toe.
Ik heb het natuurlijk over Cor en Gerard.
Naast twee lieve zusters heb ik namelijk ook twee fantastische broers.
Één keer per jaar proberen we altijd een broersdag te organiseren. Gewoon iets cultureels en dan ronden we dat af met een maaltijd.
Ook bij ons gaat de liefde door de maag !!

Dit jaar was het een thuiswedstrijd voor mij. Museum van de 20ste eeuw had een expositie over Floris.
Mijn broers zijn daar echt groot mee geworden en ik een beetje.
Dus lekker in Hoorn en na het museumbezoek een terrasje pakken op de Veermanskade.
Het weer werkte mee en het restaurant ook…
Om vijf uur schoven we aan bij Steak And More.

Ach mijn broers en ik …
Ik ken ze inmiddels een kleine 54 jaar en in al die tijd is het met ups en downs gegaan en zoals het in een goed gezin betaamt : meer ups dan downs !!

Maar om er een leuke blog van te maken duiken we nu even in de geschiedenis.

We gaan terug naar … pak em beet : 1972 !!
Gerda (mijn zus) en ik zitten op de Willem Coopalschool in Krommenie en we zijn allebei gezegend met een jeugdtrauma. Gerda heeft een beugel , je weet wel .. zo’n echte buitenboordmodel en ik heb een BRIL !!!
Grote broer Cor heeft naast een baan ook op dat moment een groot verantwoordelijksgevoel.
Niets ten nadele van mijn ouders ofzo , maar broer Cor wist precies hoe het moest…
Iedere dag tegen vier uur werd mijn moeder zenuwachtig .
Het was weer zover… broer Cor kwam weer bijna thuis van een dag werk !!
Mijn moeder : “Gerda , doe je beugel in !!!! Nico , bril op !!!!”.
Broer Cor was een beetje het verlengstuk van mijn ouders , alleen hij wist het allemaal beter.
Als er al een snotdorpel aan mijn neus hing, stond broer Cor al klaar met zijn zakdoek….
Bril vergeten ? broer Cor wist deze wel te vinden …
Anno 2019 : broer Cor is inmiddels gepensioneerd en heeft naast drie prachtige kinderen , zeven kleinkinderen !!
Met trots kan ik zeggen : goed gedaan jochie !
Prachtig om te zien hoe hij met zijn lieve vrouw geniet van zijn kroost…

Gaan we nu naar broer Gerard.
We zijn wat verder in de tijd … laten we zeggen rond 1980.
Ik ben inmiddels een beetje bekend met het uitgaansleven in Krommenie.
In die tijd kon je op zaterdagavond in Krommenie best wel een mooi rondje maken.
Eerst naar het Witte Huisje van Piet Kok , gevolgd door Double You .
Als we in een baldadige bui waren zakten we af naar de Oase-bar , maar meestal gingen we door naar La Bamba om de avond vervolgens te eindigen bij Thijme in The Old Backery.

In die tijd was ik al aardig aan het puberen en ook ik schopte tegen vele scheentjes aan.
Mijn ouders zaten op een kantelpunt.
Ieder weekend gingen ze naar de caravan in Ermelo en ze twijfelden of ik al oud genoeg was om voor mijn eentje te zorgen…
(broer Cor vond van niet maar gelukkig was hij al getrouwd…)
Tja , en dit betekende dat broer Gerard moest oppassen !!
Broer Gerard had net verkering met een ene José Appelman uit Wormerveer en waar hij beslist geen zin in had was oppassen op een broertje.
Broer Gerard riep mij bij zich, trok zijn portemonnee uit zijn kontzak en gaf mij een biljet van tien gulden !!!
WTF ! tien gulden … een blauw briefje met een afbeelding van Frans Hals erop !! Met zo’n briefje kon je indertijd best wel een hoop dingen doen.
Een pakje Samson met Rizla vloei kopen en toen had je zelfs nog geld over voor een biertje…
En toen mocht ik van hem ook nog gaan stappen …
Zelfs nu snap ik nog niet waarom ik een tientje kreeg , alsof ik niet thuis mocht zijn ofzo…
Ook broer Gerard is inmiddels opa en een frikandelletje of een balletje gehakt wordt nu in de ochtend gedeeld met zijn twee kleindochters !
Kom niet aan zijn kinderen of kleinkinderen …

Nog een memorabel moment …
Mijn vader en moeder zijn veertig jaar getrouwd en om het te vieren worden er vijf huisjes gehuurd bij Centre Parcs Eemhof.
Natuurlijk gaan we met zijn drietjes even een slokkie doen.
Slokkie werd een slok … en de ober wist het precies ! Als er drie lege glazen op het hoekje van de tafel stonden was dat een teken deze te vervangen door drie gevulde glazen….
Tranen van het lachen om het “biljartgeweld” ( intern grapje , geen uitleg…) , kortom erg gezellig en bij vertrek stonden we “Auf Wiedersehen” voor de duitse gasten te lallen !

En dan zitten we nu in 2019.
Mijn twee broers zo betrokken bij mijn leven , mijn gezin , mijn zoon , maar ook bij mijn lieve vrouw.
Na het overlijden van mijn ouders zijn we nog meer dichter naar elkaar gegroeid.
Als we elkaar spreken is soms één woord genoeg.
Niets ten nadele van mijn zusjes … Gerda altijd kijkend naar galmgaten en als Joke op visite kwam konden we Jarno meteen inleveren.
(jullie blog volgt nog…..)

Het is op broersdag heel speciaal en zo vertrouwd en ik hoop dat we dit soort dagen nog heel vaak kunnen en mogen doen.
Broers … je kan niet met ze , je kan niet zonder ze … ik kan beslist niet zonder ze.
Ik hou van jullie !!!