Hometown

Hometown en een beetje Krommenie.

Het is zaterdag 10 oktober.
Ik loop met Niels richting de Bullekerk in Zaandam.
De Bullekerk is een prachtige kerk wat vroeger een herkenningspunt was van mijn stapavondjes .
Met de bus vanuit Krommenie en dan één halte na de Bullekerk uitstappen.
Vervolgens naar Drieluyck om de meest mooie concerten mee te maken…

Vanavond is het een andere avond en ook een heel andere Bullekerk.
Deze kerk is nu omgebouwd naar een Cultureel centrum en bij binnenkomst lijkt het wel een beetje op De Paradiso van Zaandam.
Als je voor het podium staat zie je daar hoog glas-in-lood ramen.
Het enige wat ontbreekt zijn de balustrades aan de zijkant.

Vanavond gaan we naar een jubileumconcert.
Roberto Jacketti & the Scooters bestaan 40 jaar en zij hadden dit groots willen vieren.
Echter gooide Covid-19 (alweer) roet in het eten …
Waren het eerst twee concerten voor 100 man, door creatief handelen is dit veranderd in vijf concerten voor dertig man !!
Wij hadden die zaterdag het tweede optreden toebedeeld gekregen en wat was het een gaaf optreden .
Volledig corona-proof. We moesten blijven zitten , mochten niet dansen , niet meezingen.
Toiletbezoek was natuurlijk mogelijk als je maar een mondkapje op je snufferd deed.
Maar wat was het gezellig !!

Na afloop even bijpraten met Bart Corver en Rob Blanchemanche ... respectievelijk toetsenist/gitarist en bassist van The Scooters.
Mannen die ik in mijn jeugd vaak heb meegemaakt en om dan na afloop even bij te kletsen was erg fijn.
Alleen weer jammer , waar je normaal even een goede handdruk of knuffel doet is het nu een “elleboogje” en natuurlijk 1.5 meter afstand … en dan heb je elkaar bijna veertig jaar niet gezien !!

Zoals ik al zei , optreden was erg vermakelijk , Erik praatte het geheel geweldig aan elkaar.
Natuurlijk had hij het over het begin en ontstaan van de band.
Troefwoorden : Krommenie en Bertrand Russell.
Nou , laat ik nu ruim twintig jaar in Krommenie hebben gewoond , op de Bertrand Russell heb ik mijn HAVO-diploma gehaald … dus veel herkenning !!

Kom ik ook weer even op Bart en Rob.

Bart ken ik van de lagere school en voetbal . Willem Coopal school en G.V.O.
Op school hadden we een prachtig grasveld waar menig duels zijn uitgevochten.
Bart zat één klas lager , maar als er wedstrijden tussen de klassen waren ging het er fel aan toe !!
Bij G.V.O. heb ik bijna de gehele jeugd met Bart in alle teams gespeeld.
Helaas ( voor mij dan…) was Bart wel gezegend met een goed voetbaltalent , wat dus ook weer betekende dat ik richting doel ging. Een keeper kan namelijk niet zo (goed) voetballen…
Wel hebben we geweldige seizoenen meegemaakt !!
Legendarisch was het seizoen met Dhr. Millarson als leider.
Bart was toen echt een gifkikkertje die volop in de strijd ging.
Zo eentje die je liever in je eigen team had dan bij de tegenstander.
Ik stond dus op doel en aangezien het team zo goed was , had ik weinig te doen…
Kampioen werden we niet , maar lol hadden we des te meer !!

Rob is een ander verhaal.
Hij zat een klas hoger op de Willem Coopal en veel contact hadden we toen niet echt.
Maar omdat onze ouders elkaar goed konden was het zo dat Rob , samen met zijn broertjes , iedere doordeweekse middag bij ons thuis kwam lunchen.
Dat waren gezellige tijden aan tafel in de keuken van Huize Beentjes.
Als mijn geheugen mij niet in de steek laat at onze Rob altijd een bruine boterham met vruchtenhagel !! Zonder korstjes , dat dan weer wel !

Om even verder te gaan met Rob.
Rob begon zijn muzikale carrière in de band : ZOOT.
In Krommenie kreeg deze band wel een behoorlijke reputatie.
Ooit in de Snuiver heb ik een concert gezien waarvan ik dacht : zo , dat kon best wel wat worden…

Rob vertelde ook dat indertijd er wat probleempjes waren met de drummer en aangezien ik inmiddels ook muzikale aspiraties had en in een bandje speelde kregen wij zijdelings te horen dat Zoot interesse had in onze drummer.
Of dit waar is weet ik niet echt maar het gerucht ging wel bij ons rond… Timo was (of is) namelijk een geweldige drummer !
Rob vertelde dus die zaterdag dat Zoot eigenlijk daardoor uit elkaar viel en dat snel daarna Roberto Jacketti & the Scooters ontstond.
En deze mannen ken ik dan weer van mijn middelbaar schoolverleden op de Bertrand Russell College.
Ze hebben ook heel vaak op schoolfeesten gespeeld.
Heb zelfs nog met saxofonist Barend Middelhoff en met zanger , de latere musicalster, Stanley Burleson in de schoolband gespeeld : “The Bertrand Russell Bigband” (of zoiets..) en dit alles onder bezielende leiding van muziekleraar Leo van der Sande !!
Mooie tijden…

Hoe de carrière van Roberto is gegaan is algemeen bekend , mijn muzikale escapes zijn min of meer in de luwte gegaan , maar ben daar niet minder rouwig om.
Ook wij hebben zeer mooie optredens en avonturen meegemaakt ( zie eerdere blogs…).

10-10-2020 : ik zit nog steeds in de Bullekerk, met Niels, aan een tafel links voor het podium.
Roberto Jacketti & the Scooters zijn bijzonder goed op dreef , echt één en al gezelligheid !!
Alleen het was wel een andere gezelligheid , zo’n eentje die je niet gewend bent.
Als Roberto Jacketti I SAVE THE DAY inzet moet een ieder gaan mee lallen . maar dat mocht niet…
of mee swingen … en dat mocht ook niet !!
Beetje gek en laten we maar hopen dat dit straks niet tot het nieuwe normaal gaat behoren.

Erik verbond de nummers op een mooie manier… Jeroen , die na de Scooters ging drummen bij The Scene werd geëerd met : ”iedereen is van de wereld”.
Nostalgie werd vertolkt in: “het dorp”.
Er werd feest gevierd met : “Arrivederci” en “Hot Summernight’
Wellicht was de leukste aankondiging van de avond een nieuw nummer : “HOMETOWN”.

Hometown staat voor mij voor Krommenie , mijn jeugd , muziek en voetbal , maar vooral lol.
Dat gevoel had ik dus ook in de Bullekerk !!
Gewoon naar muzikale mannen kijken , waarvan sommige nog steeds in Krommenie wonen.

Krommenie … jeugd van Roberto Jacketti & the Scooters … maar ook zeker mijn jeugd !!