Een ongeluk zit in een klein hoekje

Alleen niet in Huize Beentjes …

Iedereen kent wel de uitdrukking : “een ongeluk zit in een klein hoekje” of “een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen” …
Natuurlijk ken ik deze uitdrukkingen ook maar ik ken er nog eentje : “Al het goede komt in drieën” , alleen in mijn versie is er weinig goeds aan.
Dit verdiend natuurlijk een toelichting.
Een positief iemand als ik loopt natuurlijk nooit te klagen en als ik onverhoopt toch mag klagen schrijf ik het gewoon van me af.
Dus bij deze !!

Nummer een.
Het is 22:00 uur en mijn werk voor die dag zit er op.
Zoals altijd neem ik afscheid van mijn collega’s en ik aanvaard de thuisrit van Urk naar Westwoud.
Op dit tijdstip heb ik lekker de radio aanstaan , meestal Radio 10 Gold … ik word tenslotte ook een dagje ouder.
Nadat ik de A6 bij afslag Lelystad-Noord heb verlaten rij ik richting de Houtribdijk.
Het is donker en de weg is verlaten.
Ergens halverwege (maar vooral vlakbij) zie ik een hert opschrikken .
Het arme beest vlucht en rent natuurlijk precies naar mijn weghelft…
Ik voelde me net de Kerstman met alleen het verschil dat hij een “hertachtige” voor zijn slee had , terwijl ik dus deze OP mijn motorkap had…
Gelukkig kon ik mijn stuur recht houden en bleef ik dus op de weg.
Hoe het met Bambi is afgelopen weet ik niet . Het ging immers zo snel…
Terwijl ik geschrokken verder rij lijkt het erop dat alles het nog doet , lichten branden nog , maar ik besloot wel om bij de sluizen even mijn auto te checken. 
Oepsiedeesie … Mijn linkervoorlamp scheen naar beneden , terwijl de rechter ergens omhoog scheen.
Nummerbord was foetsie !!
De scheuren in het plaatwerk zag ik niet … die schrik kwam de volgende ochtend !

De week daarop.
Ik weer naar de garage om mijn herstelde auto op te halen.
Deze zag er weer uit als nieuw .
Zo schoon had hij er niet meer uitgezien sinds de aanschaf.
Het enige wat pijn deed was dat kleine 1tje op de nummerplaat.
Ik heb daar zo’n hekel aan en vind dat echt een vlag op een modderschuit.
Heb dan ook het gevoel dat als je rijdt of uitstapt iedereen je aankijkt en zegt : “kijk , daar heb je weer een brokkenpiloot !!!”.
Maar gelukkig we hebben weer vervoer , want zonder auto is de route Westwoud - Urk en vice versa een vrij lastige onderneming.
Het kleine eentje op de nummerplaat neem ik maar even voor lief aan.

Goed , gaan we naar nummer twee.
Ik heb weer avonddienst, alleen zijn we nog in de ochtend.
Dit betekent voor mij heerlijk uitslapen , rustig een bakkie doen.
Op het gemak scheren en douchen om vervolgens tegen twaalf uur mijn ontbijt te maken.
Tevens haal ik mijn avondeten uit de koelkast.
Sinds mijn vrouw naar Rob Geus en de Smaakpolitie kijkt is het vinden van mijn eten vrij eenvoudig…
Alles wordt hier namelijk “geëtiketteerd”… want daar wordt Rob zo vrolijk van !!
Ik zie een bakje met de volgende sticker : CCC W N (gevolgd door een datum) .
Bingo !! Dat is mijn bakkie , logisch toch ?
Dit verdiend natuurlijk wel een klein beetje uitleg.
Iedereen in Huize Beentjes weet namelijk wel de gebruikte codes…
Goed … : CCC = Chili ConCarne (natuurlijk…) , W = Werk (ook dat moge duidelijk zijn) en dan natuurlijk … de N ( van ? …precies).
Als het een keer Nasi is , wordt het lastig. Ze kan er natuurlijk geen N van maken want dat is natuurlijk mijn naam.
Zo zit u , etiketteren is niet zo eenvoudig , maar mijn vrouw loopt nu wel vol trots met een keurmerk van de smaakpolitie op haar rug !!
Kijk en daar word ik dan weer vrolijk van , want koken …. Dat kan ze als de beste !!!

Met een gevulde tas met een etikette stap ik in mijn auto.
Het is zonnig weer dus ik zet mijn zonnebril op.
Ik rij weg en ga aan de eind van de weg rechtsaf , bij de volgende splitsing moet ik weer rechtsaf maar er komt vanuit die kant een stadsbus die mijn richting op moet.
Ik besluit te wachten … Als de bus linksaf slaat zie ik zijn zijkant steeds dichterbij mijn auto komen.
De kleine letters van de reclames aan de zijkant beginnen nu wel angstig groot te worden.
Even later hoorde ik een krakend geluid … De buschauffeur had niets in de gaten maar gelukkig moest hij stoppen bij een bushalte vlakbij.
Ik er naar toe , doe mijn verhaal , vervolgens loopt hij mee naar mijn auto en zegt : “Ohhh , is dat alles, doekkie erover en we kunnen weer verder !”.
Stoom kwam inmiddels uit mijn oren !
Verder ???? Mooi niet !
De inkt van mijn vorige schadeformulier was nog niet opgedroogd en ik was alweer bezig met het invullen van de volgende.
Het antwoord van de verzekeringsmaatschappij op mijn mail c.q. melding was hetzelfde als die van Rob Geus die een Chinees restaurant moest controleren : “Daar worden we niet vrolijk van !!”

Tja , en dan gaan we nu maar over naar de , wat achteraf bleek de laatste , nummer 3.
We zijn inmiddels een paar weken verder.
Mijn auto is weer voorzien van nieuwe lak , nog steeds schoon van binnen en buiten.
Het is deze week mijn beurt , dus collega Marcel rijdt met mij mee.
Marcel ken ik inmiddels bijna 25 jaar en in die tijd zijn we drie keer overgestapt van werkgever (niet tegelijkertijd) en iedere keer werden we weer collega’s , best wel uniek !
In Noord-Holland en dan met name in het noordelijke gedeelte was men langdurig bezig met het aanleggen en verbeteren van het infrastructuur.
Daarmee samenhangend zijn er natuurlijk andere verkeerregels van kracht.
Spijtig is alleen dat er “tomtom-rijders” zijn die kost wat het kost hun eigen navigatie volgen en daarmee borden en verwijzingen negeren.
Zo’n oetlul stond dus tegenover mij op de andere weghelft om voor hem linksaf te slaan wat dus niet mocht.
“ik heb je echt niet gezien….” was zijn reactie.
Tomtom zei: “sla hier af naar links” , dus dan doen we dan maar…

Gelukkig was mijn snelheid niet hoog.
Dagelijks zagen we deze capriolen , maar dan mag je er vanuit gaan dat je wel gaat kijken als je linksaf slaat of er iemand vanuit de andere richting aankomt.
Mij koplampen schenen echt naar voren ( deze waren al twee maanden eerder gemaakt na de eerste aanrijding) maar zelfs dat had onze navigatiecoureur niet gezien.

BAMMM!

Een paar seconde later stonden we stil , waren alle airbags uit (wat een gigantische meur meteen in de auto meebracht…) , vervolgens begon het te stinken naar diesel , koelvloeistof en olie.

Politie en Ambulance waren gelukkig snel aanwezig.
Marcel en ik waren er ,op blauwe plekken en bulten na (de stijfheid zou de volgende dag(en) wel komen) ook redelijk ongedeerd uitgekomen.
Een klein half uurtje later was mijn auto afgevoerd , werden de wegen weer vrijgegeven en zaten Marcel en ik in een politieauto die ons , met tegenzin , thuis ging afzetten.

Een ding was wel zeker.
Een vierde keer zou er zeker niet meer komen , auto was nu echt total-loss.
Het juridisch afhandelen ging gelukkig voorspoedig en vooral Eva heeft haar stinkende best voor ons gedaan om ons leventje weer gelukkig snel op orde te krijgen.
Fordje is nu een Opel geworden en tot volle tevredenheid.

Kleine troost op de wonde was nadat ik thuis kwam na de aanrijding , het liep inmiddels tegen negen uur , mijn lieve vrouw toch nog een heerlijk prakkie voor me heeft gemaakt.
Ik zag nog wel het bakje waar het uitkwam.
Op dat bakje zat een etiket… ZK m W , W , N .
Maar wat betekent dit nu ????
Ben benieuwd naar jullie antwoorden … 

Jaja , dat keurmerk van Rob Geus verdient ze echt !!!