GVO en Huub !!

GVO en Huub !

Afgelopen zaterdag kreeg ik een mail van Timo.
“Hey Nico , er staat een heel leuk interview met Huub van der Lubbe in het NRC” !!

Nadat ik het interview had gelezen kreeg ik meteen een déjà vu.
Ik dacht meteen aan de Huub uit mijn jeugd , aan mijn vader , aan muziek maar vooral aan GVO.

GVO is , of eigenlijk was DE club uit Krommenie.
In het interview heeft Huub het over zijn jeugd , familie , het ouder worden , natuurlijk muziek maar ook over het feit dat hij opa word.
In zijn jeugd speelde hij voor GVO en ik heb hem nog als zesjarig jochie zien spelen in het eerste….
Als ik daar aan terug denk zie ik mezelf nog zitten… op de tribune , precies boven de “entree” vanuit de kleedkamers.
Dit plekje was zeer gewild onder de jeugd en meestal was ik de gelukkige.
Voetbalhelden waren het voor mij.
GVO had nog een authentiek complex bij de Provinciale weg , vol met nostalgie.
Drie velden met her en der kleedkamers en een kantine met achter de toog Ome Frits Hulsteyn.
Van hem heb ik ooit het eerste frikandelletje gekregen en sindsdien ben ik verpest … hahaha

Prachtig vond ik het als de spelers van het eerste vanuit mijn positie naar het A-veld liepen.
Huub viel altijd op … kousen op zijn enkels , haarband om, op zijn toen nog lange manen.
Als er eentje voorop in de strijd ging was hij het wel…
Andere spelers die ik me nog herinner zijn aanvoerder Frans Boelens ( ik zie nog de foto in de krant met een beker , iets met een districtsbeker na een wedstrijd tegen Zwaagdijk ) , keeper Grad Jonker, steevast met een sjekkie voor en na de wedstrijd en zeer waarschijnlijk ook in de rust…

Ik was toen zes jaar en wilde niets liever dan in het magische rood-zwart spelen.
Natuurlijk wilde ik graag spelen bij de club waar mijn vader ook in het eerste had gespeeld en waar hij op dat moment een vooraanstaande rol had.
Mijn vader ademde GVO en ik heb dat virus toen een beetje van hem meegekregen….

Ik samen met mijn vader naar het GVO-complex . IK GA LID WORDEN !!
Of beter gezegd … ik mag lid worden !
Ik herinner nog een soort barak voor de kantine als je het complex opliep.
Daarin waren er een paar kleedkamers , maar ook een soort bespreekkamer.
Ik ging met mijn vader daar naar toe… naar meneer Soepnel !
Het voelde voor mij echt als een sollicitatie.
Meneer Soepnel vroeg echt naar mijn ambities en ik vertelde dat ik net als Huub van der Lubbe wilde worden… De haren had ik toen nog !!
Meneer Soepnel kon precies vertellen wat ik allemaal moest doen om dat te bereiken en ik weet ik nog goed dat ik ademloos naar hem heb geluisterd.
Nadat alle formaliteiten waren gedaan , en ik getekend had… ging ik met mijn vader naar “Sport en vrije tijd”.
Op dat moment de sportwinkel van Krommenie.
Wat een feest.
Ik kreeg een tas… je weet wel , zo’n tas met een ovale bovenkant en met twee hengsels , gemaakt van nep leer en op de zijkant stond : GVO.
Daarnaast een prachtig rood shirt met zwarte boorden , een zwarte broek , voetbalschoenen van het merk Quick en rood-zwart gestreepte sokken…
Tegenwoordig kan iedere club met gestreepte sokken mijn aandacht krijgen.
Borussia Dortmund met zijn geel zwart … geweldig !!


In Krommenie begon mijn voetbalcarrière…

“NEE IK KAN HET NIET , NEE IK KAN HET NIET ALLEEN” … een zin uit een nummer van Huub uit latere tijden.

Nee , ik kon het niet alleen maar gelukkig speel je voetbal met een elftal.
Van mijn talent moest ik het niet hebben , maar wat waren we als team goed.
Gelukkig had ik momenten waarin het wel naar behoren ging.
Zo kan ik me nog wel een wedstrijd herinneren waarin we uit moesten tegen Jisp.
Ik scoorde twee keer.
Iedere keer dat ik vanuit de Zaanstreek naar huis ga en langs Jisp rijd moet ik daar aan denken.
Ik heb ook op alle posities gespeeld en het meest stond ik als keeper op goal.
Op goal heb ik ook de leukste momenten gehad .

Rond mijn 18de ben ik even gestopt en na mijn dienstperiode ben ik weer teruggekeerd om te keepen bij het eerste van de zaterdagafdeling …
Zondag was immers muziekdag !!
Laatste periode was wel een hele gave … team onder leiding van de recalcitrante , maar geweldige Dirk ( De Knoest ) Smit !!
Totaal heb ik met ups en downs ongeveer zo’n twintig jaar daar gespeeld.

Mijn vader was altijd in mijn directe omgeving.
Moeder trouwens ook , in de kantine , bij de schoonmaak of bij de wekelijkse klaverjasavond.
Bij Ome Frits Hulsteijn kreeg ik mijn eerste frikandel en later kreeg ik van mijn moeder mijn eerste broodje ( gefrituurde !! ) hamburger … heerlijk !!
Ook thuis was het één en al GVO.
Zo hingen op maandag de waslijnen vol met de shirts van de diverse teams…

Thuis hadden wij ook een bord voor het raam staan met de eventuele afgelastingen.
Dat was nog zo’n letterbord waar jezelf ( was ik dus meestal ) met losse letters kon aangeven of een wedstrijd wel of niet doorging.
Op twijfelachtige zaterdagochtenden zag je dus van heinde en verre kinderen aanrennen om te kijken of hun wedstrijd doorging.
Soms liepen ze juichend weg , maar ook dropen ze soms teleurgesteld af als de wedstrijd was afgelast…

Volgens mij heeft mijn vader alle functies bij GVO vervuld….
Van jeugdleider , tot hoofdleider , tot kantinebeheerder , tot klusjesman.
Bijna altijd ging ik mee.
Ik herinner dus ook dat de toenmalige voorzitter ( meneer Seitner ) mijn vader tot erelid van GVO heeft gemaakt.
Dat was iets wat hij ook zeer zeker had verdiend !
Het gouden speldje heeft hij dan ook met heel veel trots gedragen.

GVO is inmiddels verleden tijd.
De club is gefuseerd met KVV , iets wat in mijn jeugd onmogelijk was.
Het is Sporting Krommenie geworden.
Ik ben nog weleens stiekem over het complex gelopen en mis toch het gevoel.
Het gevoel heb ik nu wel teruggekregen bij de plaatselijke club in mijn huidige woonplaats.
Bij Woudia heeft mijn zoon gespeeld en ook hij heeft niet de voetbal-genen die zijn opa  had…

Toch hebben we daar ook een mooie periode gehad.
Hij is gestopt na het seizoen waarin zij kampioen zijn geworden en de finale van de districtbeker hadden gehaald !!
Ik ben daarna bij de club gebleven als jeugdleider en steevast op woensdagavond het clubblad van Woudia ( “ Balkontakt ” ) verzorgd…

Toch blijf ik Sporting Krommenie een beetje volgen.
Soms nog digitaal het clubblad lezen en dan is het leuk dat je dan namen van weleer ziet.

Een paar jaar geleden was ik bij een reünie van het zoveelste jaar bestaan van GVO.
Helaas zag ik weinig bekenden… maar wie stond aan de bar ?
Huub van der Lubbe.
Aangezien ik ook actief was in de muziek besloot ik een gesprek aan te knopen.
Je weet nooit !
Ik begon met een verrassende zin :

“Je moet de groeten hebben van Ome Siem !!”

Nadat ik had gezegd dat ik de zoon was van Siem Beentjes hadden we een leuk , maar ook kort gesprek.
Waar we het over hebben gesproken weet ik niet meer maar dat mijn vader de rode ( zwarte) draad in ons relaas was is wel een zekerheidje.

In het interview met het NRC vertelt hij zijn loopbaan bij GVO , de kansen die hij niet heeft gehad maar wel graag had gewild.
Toen ik het las zag ik mezelf weer zitten…
Midden op de tribune, boven de entree naar het A-veld … dat was mijn plek !!